تاثیر جایگزینی h2s به جای dmds در شکست حرارتی پروپان و بوتان

شکست حرارتی ال پی جی (عمدتا شامل 70% وزنی پروپان و 28% وزنی نرمال بوتان)، به همراه افزودنی های هیدروژن سولفید و دی ام دی اس به طور جداگانه(که در حین فرآیند افزوده می شوند) در یک راکتور همزده کوارتز در مقیاس آزمایشگاهی در فشار یک اتمسفر مورد بررسی قرار گرفت. محدوده تغییرات دمایی 825 تا 875 درجه سانتی گراد و محدوده تغییرات زمان اقامت 4/0 تا 6/0 ثانیه می باشد، نسبت بخار به هیدروکربن در 7/0 ثابت نگه داشته شد و غلظت گوگرد در محیط واکنش از 0 تا 50 پی پی ام تغییر داده شد. اثر دما، زمان اقامت، غلظت و نوع ماده افزودنی و نوع نمونه فلزی شامل اینکلوی و فولاد ضدزنگ با شکل و سطح مشابه(که در درون راکتور قرار داده می شود) مورد بررسی قرار گرفت و طراحی آزمایشات به روش ccd انجام شد. افزایش دما، زمان اقامت و غلظت گوگرد، میزان تشکیل کک را شدت می بخشد. افزایش دما، تولید اتیلن و مونوکسید کربن را افزایش می دهد اما تولید پروپیلن را کاهش می دهد. افزایش زمان اقامت بر تولید مونوکسید کربن اثری ندارد اما میزان پروپیلن تولیدی را کاهش می دهد و در مورد اتیلن ابتدا مقدار تولید آن را افزایش داده و سپس کاهش می دهد. افزودن هیدروژن سولفید، میزان اتیلن و مونوکسید کربن تولیدی را کاهش می دهد اما تولید پروپیلن را ابتدا افزایش داده و سپس کاهش می دهد. مشاهده شد که هیدروژن سولفید اثر قابل توجهی بر روی کاهش بازده تولید مونوکسید کربن در غلظت های زیر 10 پی پی ام از افزودنی هیدروژن سولفید دارد. مشاهده شد که دی ام دی اس و هیدروژن سولفید اثر مشابهی در افزایش سرعت تشکیل کک و افزایش و کاهش بازده محصولات دارند اما بازده اتیلن، پروپیلن و مونوکسید کربن در فرآیندهای با دی ام دی اس بالاتر از فرآیندهای با هیدروژن سولفید است و میزان افزایش سرعت های تشکیل کک در فرآیندهای با افزودنی دی ام دی اس پایین تر از فرآیندهای با افزودنی هیدروژن سولفید است. سرانجام آنالیز آماری نتایج سرعت های تشکیل کک و بازده محصولات از طریق روش anova انجام شد و مقادیر r2 بالای 9/0 حاصل از آنالیز anova، نشان از همپوشانی خوب داده های تجربی با مدل درجه دو anova داشت. واژگان کلیدی: شکست حرارتی، ال پی جی، کک، هیدروژن سولفید، اتیلن، پروپیلن، مونوکسید کربن، دی متیل دی سولفید.